یکی از مهمترین چالش ها و مشکلات آتئیست ها در جوامع دینی و مذهبی، تربیت صحیح فرزندان در مقابل خرافات و آموزه های دینی است. چرا که در کشورها و جوامعی که دین و مذهب به صورت سیستماتیک و نظام یافته و به اجبار به کودکان آموزش داده می شود، محافظت از کودکان در برابر ایمان به مفاهیم و آموزه های دینی ممکن است بسیار دشوار و یا حتی با حطراتی نیز همراه باشد. در این نوشتار، به اختصار 9 روش تربیت فرزندان غیر دینی عنوان شده است که بخشی از کتاب «بیخدایی برای تازه کارها» نوشته «دکتر دیل مگ کاون» می باشد.

۱- تشویق گسترش دایره هم‌دردی

جهان‌بینی، نژاد، ملی‌گرایی و انواع دیگر شوونیسم ما را از هم‌دردی با بیشتر انسان‌ها دور می‌سازد. پدر و مادر بی‌دین باید کودکان خویش را به فراتر رفتن از این مرزهای ساختگی تشویق کنند.

۲- تشویق رشد اخلاقی فعال

کودکان می‌توانند و باید با درک دلایل چرایی خوب بودن و کردار نیک برای رشد استدلال اخلاقی فعال تشویق شوند.

٣- ترویج کنجکاوی سیری ناپذیر

کنجکاوی سیری‌ناپذیر و فعال کلید یادگیری و موتور یک زندگی خلاق است.

۴- آموزش تعهد هم زیستی

دین در برخی از شکل‌های خود همیشه با ما خواهد بود. وظیفه ما پرورش کودکان برای هم‌زیستی با مردم مذهبی است در حالی که با هواداران آن درگیر و آن‌ها را به چالش کشیده تا پیامد کارهای آنان انسانی‌تر شده و به نوبه خود سبب انسانی‌تر شدن کار ما نیز بشود.

۵- تشویق سواد دینی

یکی از بهترین روش های برای تربیت فرزندان غیر دینی این است که کودکان بدون تلقین و ایمان دینی باید پیرامون ادیان آگاه بشوند.

۶- به کودکان برچسب نزنید

یک کودک را مسیحی و مسلمان یا بی‌خدا نامیدن برخلاف تشویق به آزاداندیشی خلاق است. این کار به همان اندازه نادرست و فریبکارانه است که به کودکی برچسب یک جهان‌بینی پیچیده مانند انقلابی یا مارکسیست بزنیم.

۷- مرگ‌ را طبیعی و آشنا معرفی کنیم

از محافظت شدید کودکان به طور کامل از اندیشیدن درباره مرگ باید دست برداریم چون در بزرگسالی آن‌ها را در وضعیت بسیار دشوارتر و اختلال بسیار بیشتری در رابطه با فانی بودن قرار خواهیم داد.

۸- فراخوانی برای به پرسش کشیدن اقتدار و مرجعیت

در کانون آزاداندیشی رد استدلال‌های انجام شده از سوی مراجع وجود دارد. کودکان را برای پرسیدن از دلایل پشت قوانین و دلایل پس زمینه پاسخ‌ها تشویق کنید.

۹- ناباوری را طبیعی نشان دهید

هیچ کاری بزرگ‌تر از این نیست که پدر و مادران غیردینی برای آینده کودکان خود به عنوان آزاداندیش بتواند انجام دهند مگر اینکه ناباوری دینی را طبیعی، گزینه‌ای غیر استثنایی در فرهنگ ما نشان دهند.

این شیوه‌ها نیاز به یک راهنمایی فلسفی نیز دارد فلسفه انسانگرایی، فلسفه‌ای که‌ ریشه در اصول دوگانه ی عشق و خردورزی داشته و به زیبای بسیار در سخن برتراند راسل نشان داده شده:‌

زندگیِ خوب، آن زندگی است که از عشق الهام گرفته و با دانش راهنمایی می‌شود.