اگر از مردم بپرسید که چرا به خدا اعتقاد دارند، بیشتر آنها دلایل برآمده از منطق را به شما خواهند داد. اما اکثریت قابل توجهی نیز منطق را نادیده می گیرند و به احساسات خود اعتماد می کنند و بر پایه آن به وجود خدا اعتقاد پیدا می کنند. آما آیا احساسات روشی معتبر برای پی بردن به حقیقت است؟

یک شخص ممکن است بگوید: من میدانم خدا وجود دارد، من وجود آن را درقلبم احساس می کنم.

دلیلی برای تردید وجود ندارد که این شخص واقعا این حس را تجربه می کند، اما احساسات چیست و چه نتیجه ای می توان از آن گرفت؟ ادبیات علمی کاملاً گسترده ای در این زمینه وجود دارد. احساسات از انتشار مولکول های سیگنالینگ شیمیایی (نوروپپتید) در مغز و هورمون ها در جریان خون بوجود می آیند.

احساسات شما به ترکیب و مقدار مواد شیمیایی آزاد شده بستگی دارد و می تواند از هراس شدید تا خوشنودی مطلق باشد. احساسات ما واقعی هستند، آنها از مواد شیمیایی ساخته شده اند و از اعماق مغز ما جایی که لوب فرونتال (پیشانی) مغز قرار دارد سرچشمه می گیرند.

همچنین این مواد شیمیایی سیگنال هایی به بدن ارسال می کنند تا برای اتفاقاتی که در حال رخ دادن هستند و یا خواهد افتاد آماده باشند، مانند غذا خوردن، دویدن، سکس و یا درد.

انتشار مواد شیمیایی توسط مغز انجام می شود، به ویژه بر اساس آنچه که مغز معتقد است در حال رخ دادن است. اما همیشه یک مشکل وجود داشته است، مغز معمولاً به راحتی اشتباه می کند. برای مثال، مغز ممکن است معتقد باشد شما در حال سکس هستید و تمام هورمون مناسب را رها می کند اما در واقع شما در حال خواب دیدن هستید و یا در حال تماشای تغییر رنگ پیکسل های صفحه نمایش هستید!

یا مغز ممکن است معتقد باشد که یک عنکبوت بزرگ در حال نزدیک شدن است و باعث انتشار هورمون های ترس و پرش شود اما در واقع برگ درختی در حال سقوط باشد. با این مثال ها ممکن است یادآور اتفاقات مشابهی برای شما باشد، اتفاقاتی که به دلیل هشدارهای دروغین مغز باعث بروز احساسات شدید در شما شده است.

در واقع، حتی یک سوء ظن می تواند برای از کار انداختن مغز کافی باشد. سوءظن به اینکه شریک زندگیتان، به شما خیانت می کند ممکن است برای خلق احساسات شدید و قدرتمند کافی باشد.

در اینجا دو نکته وجود دارد. احساسات توسط اعتقادات برانگیخته می شوند و اینکه مغز به راحتی در باور چیزهایی که صحیح نیست فریب می خورد.

بنابراین وقتی کسانی می گویند که خدا را در قلب خود احساس می کنند، واقعا درست می گویند. وقتی که مغز آنها معتقد است خدا در قلب آنها حضور دارد، باعث ایجاد آبشار نوروپپتیدها می شود که منجر می شود تا احساس خارق العاده ای داشته باشند. به صورت منطقی مانند این است که بگویند ما به خدا اعتقاد داریم چون مغز ما معتقد است خدا وجود دارد.