من ناموس کسی نیستم!

زمان مورد نیاز برای مطالعه: 3 دقیقه
1 دیدگاه

ناموس از مفاهیم و ارزش ها در نظام اخلاقی افلاطونی و حاکم بر کشورهای اسلامی خاورمیانه است.
در فرهنگ های آسیایی به ویژه در منطقه خاورمیانه، حفاظت از ناموس افتخار به شمار می آید. همه ی افراد مونث خانواده یک مرد، ناموس خانواده محسوب می شوند.
به طبع این داستان، زن مثل یک شی جزئی از اموال مرد محسوب می شود.

رهبر جمهوری اسلامی نیز برای بیان برخی از دیدگاه های سیاسی خود که خط قرمز او محسوب می شوند از واژه ناموس استفاده می کند. هر ساله قتل های ناموسی بسیاری در ایران رخ می دهد. از محمد علی نجفی شهردار سابق تهران که همسر خود را به گفته خودش به دلیل مسائل ناموسی و اخلاقی به قتل رساند و قتل دختر جوانی در خرم آباد تا قتل وحشتناک رومینا بوسیله داس توسط پدرش و …

در قوانین اسلامی با توجه به حدیث پیامبر “أَنْتَ‏ وَ مَالُکَ‏ لِأَبِیک” به معنی “تو و اموالت برای پدرت می‌باشی”، مجازات بازدارنده ای برای قتل های ناموسی در نظر گرفته نشده است و به نوعی راه را برای این قبیل جنایت ها باز گذاشته است تا به نوعی همواره ترس و اضطراب ناشی از مجازات شدن همراه زنان باشد. به عبارتی دیگر اگر پدر یا جد پدری فرزند خود را بکشد قصاص نمی‌شود و مجازات آن ۳ تا ۱۰ سال حبس است، حتی اگر فرد حداکثر مشمول ۱۰ سال مجازات شود در صورتی که سابقه ای نداشته باشد می‌تواند یک سوم زمان محکومیت را بگذراند و بعد از آزادی مشروط استفاده کند که این موضوع عملا بازدارندگی این مجازات را از بین می‌برد.

در فرهنگ اسلامی نگاه به زن همیشه به عنوان فردی ناقص العقل بوده است که باید از ترس حفظ آبروی سایر افراد خانواده به خصوص مردان در خانه بمانند و در خارج از خانه نیز با پوششی سیاه رنگ و سراسری به نام چادر ظاهر شود تا توجه مردان دیگر را به خود جلب نکند و باعث شکل گیری درگیری های ناموسی نشود.

این پیش زمینه دینی باعث شده تا فرهنگ مرد سالاری در جوامع سنتی ایران شکل بگیرد و ریشه کند. پسران از سنین کودکی از رفتار پدر و مردان خانواده (برادران، عمو ها و …) یاد میگیرند که باید همیشه از زنان خانواده در مقابل هرگونه ارتباط خارجی به شدت محافظت کنند و به اصطلاح اجازه نگاه چپ به ناموس خود را به کسی ندهند.
بنابراین این حق به صورت پیش فرض در اختیار مردان قرار می گیرد تا به جای زنان صحبت کنند، تصمیم بگیرند و قوانین را مطابق میل خود و به صلاح خود وضع کنند.

در قتل ناموسی رومینا، با نگاهی به اعلامیه فوت این کودک می بینیم که حتی اسم پدر قاتل در کنار تمام مردان خانواده و حتی بردار شش ساله قید شده است و از مادر رومینا حتی هیچ اسمی برده نشده است و همین نکته نشان می‌دهد فضای جامعه ای که این کودک در آن زندگی می‌کرده به شدت مرد سالار است. به طوری که در نهایت باعث شده این فرار در چشم مردان خانواده یک بی آبرویی تلقی شود و پدر بخواهد آبرویش را با کشتن دختر خودش حفظ کند.

در واقع این اسلام است که این اجازه را به پدر می‌دهد که برای برگرداندن آبرو و برای حفظ غیرت و ناموس دست به قتل بزند. حتی تا جایی می‌تواند پیش برود که همین فرد در همان جامعه سنتی سرزنش نشده و گاه به عنوان یک قهرمان نیز شناخته شود! همانطور که در روایاتی از پیامبر اسلام آمده است که “جدم حضرت ابراهیم، مرد غیرتمندی بود، و غیرت من از او بیشتر است. هر کس نسبت به ناموسش غیرت نداشته باشد خداوند بینی او را به خاک می‌مالد.”

صفحه اینستاگرام آتئیست ایران
کانال تلگرام آتئیست ایران

این مطالب را به اشتراک بگذارید

1 دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید

  • مهدی خرم
    2020-06-23 15:21

    ????
    متاسفانه همینطوره اسلام از این بهتر نمیشه
    من 14 سالمه و تقریبا 1 ساله که آتئیستم و به آتئیست بودنم افتخار میکنم?

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست