آتئیست ها و آگنوستیک ها چه کسانی هستند؟

زمان مورد نیاز برای مطالعه: 3 دقیقه
2 دیدگاه

خداناباوری و ندانمگرایی که با واژه های آتئیسم (atheism) و آگنوستیسم (agnosticism) به آن اشاره می شود نوعی اندیشه و تفکری است که در آن وجود خدا، ابرانسان و یا هر موجود فراهوشمندی که باعث خلقت جهان هستی، انسان ها و موجودات شده است نفی می شود و یا حداقل با شک و تردید به آن اشاره می شود.

با ترویج و گسترش آزادی اندیشه در بسیاری از جوامع متمدن و همچنین پیشرفت و توسعه علوم و تکنولوژی در قرن 21 باعث شد که بشریت بتواند به پاسخ بسیاری از پرسش هایی که از دیرباز ذهن او را درگیر کرده بود، دست یابد. پرسش هایی مانند چگونگی شکل گیری کیهان، قوانین طبیعت، زندگی ابدی،.. که تنها در چهارچوب دین به آنها پاسخ های کلی داده شده بود ولی با پیدایش علوم مدرن مانند زیست شناسی، فیزیک و ژنتیک حتی برخلاف آنچه که در ادیان اشاره شده بود نیز اثبات گردید.

تاریخچه خداناباوری

آتئیسم یا خداناباوری اندیشه جدیدی نیست، تفکر فلسفی بی‌خدایی، از قرن پنج یا شش پیش از میلاد مسیح در اروپا و آسیا پدیدار شده است، همچنین در آیه یکم فصل چهاردهم کتاب مزامیر داوود که هزار سال پیش از میلاد نوشته شده است به موضوع خداناباوری در آن دوران اشاره می کند ولی به صورت کلی نگرش کلی خداناباوری از قرن 18 میلادی به بعد با قواعد و چهارچوب های مشخصی شکل گرفته است و بر اساس معیارهای مختلف طبقه بندی شده است که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.

بارون دولباخ

دانشمند و فیلسوف مدافع بی‌خدایی در قرن هجدهم

منبع ناخشنودی انسان، جهل او نسبت به طبیعت است. لجاجتی که او با عقاید کورکورانه با بی‌خردی در هم می‌کشد، که با تار و پود وجود او آمیخته، پیامدش تعصبی است که ذهن‌اش را فرا می‌گیرد، جلوی رشدش را گرفته، و او را برده تخیل می‌کند، به نظر می‌آید که او به اشتباه دائمی محکوم گشته است.

آتئیسم چیست و آتئیست ها چه کسانی هستند؟

آتئیسم اندیشه ای است که در آن برای هیچ پدیده ای نیازمند وجود خالق، خدا، الله،… نیست و پاسخ پرسش های خود را در علوم و اکتشافات جدید جستجو می کند و بر پایه عقل، منطق و دانش اثبات شده می اندیشد و تصمیم گیری می کند. همچنین اخلاق و رفتار در آتئیسم بر اساس چهارچوب های مشخص که بر پایه انسانیت، همدردی، همبستگی و احترام متقابل، … و تمام ویژگی های مثبت اخلاقی که در تمامی جوامع بشری پذیرفته شده است، تعریف می شود.

به پیروان اندیشه آتئیسم یا خداناباوری (atheism)، آتئیست یا خداناباور (atheist) گفته می شود. در اندیشه آتئیست ها، ادیان مدارک و مستندات قابل اثباتی در رابطه با آنچه که ادعا می کنند ندارند و برهان های منطقی و قابل پذیرشی نیز ارائه نمی دهند.

همچنین آتئیست ها بر خلاف ادیان طرفدار آزاد اندیشی و پذیرای دگر اندیشان هستند و پیوسته اصول فکری خود را بر پایه علوم و اکتشافات جدید به روز می نمایند چرا که با مطالعه و استناد بر تاریخ، ادیان همیشه موجب ضرر و سقوط بشریت شده اند و در مقابل آزاد اندیشی و تقابل فکری نیز همیشه راه مقاومت و سرکوب و جنگ را در پیش گرفته اند.

اکثریت جامعه آتئیست ها را اشخاصی تشکیل می دهند که پیش از خداناباوری، شخصی مذهبی و به اصطلاح از مومنین بوده اند و یا از اطلاعات دینی زیادی برخوردار بوده اند ولی با مشاهده چهره واقعی دین و اوج بلاهت و خرافاتی که در آن مشاهده کرده اند از آن رویگردان شده اند.

همچنین پیشنهاد می کنیم نوشتاری با موضوع آشنایی با چهره های گوناگون خداناباوری را از دست ندهید.

Atheist & Agnostic _ AtheistIran
تفاوت خداباوری، خداناباوری و ندانم گرایی

کمی در مورد آتئیست ایران

آتئیست ایران در تلاش برای تحقق سکولاریسم، حقوق بشر، و آزادی جامعه ایران از قید جزم اندیشی دینی و مذهبی است. از کوشش های جدی فکری که با هدف روشنگری و آگاهی بخشی در این زمینه صورت می گیرد، حمایت می کنیم. در اینجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد چشم انداز آتئیست ایران را بخوانید.

صفحه اینستاگرام آتئیست ایران
کانال تلگرام آتئیست ایران

این مطالب را به اشتراک بگذارید

2 دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید

  • آراز
    2022-01-02 19:34

    توصیه می کنم که به منابع مورد نظرتان اشاره بکنید. فرق آتئیسم و اگنوستیک ها را توضیح دهید و بنویسید چرا از واژه ی ندانم گرائی استفاده میکنید؟ نویسنده ی مطلب بنظر میرسد که مذهبی است و ؟
    gnosticism is the view that the existence of God, of the divine or the supernatural is unknown or unknowable.[1][2][3] Another definition provided is the view that “human reason is incapable of providing sufficient rational grounds to justify either the belief that God exists or the belief that God does not exist.”[2]

    The English biologist Thomas Henry Huxley coined the word agnostic in 1869, and said “It simply means that a man shall not say he knows or believes that which he has no scientific grounds for professing to know or believe.” Earlier thinkers, however, had written works that promoted agnostic points of view, such as Sanjaya Belatthaputta, a 5th-century BCE Indian philosopher who expressed agnosticism about any afterlife;[4][5][6] and Protagoras, a 5th-century BCE Greek philosopher who expressed agnosticism about the existence of “the gods

    پاسخ
  • اردشیر
    2022-01-18 20:23

    درود و سپاس بر آموزش های شما. تمایل دارم دانش بیشتری بر آتئیسم داشته باشم و در صورت امکان در جلسات و یا آموزش های بیشتر قرار گیرم. در صورت امکان راهنمایی نمایید. من در حال حاضر در پیج های اینستاگرام خود مباحثی در این خصوص قرار داده ام . تشکر

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست